Kodeks mediatora

EUROPEJSKI KODEKS MEDIATORA

Ten kodeks postępowania ustanawia pewną liczbę reguł, które mediatorzy, kierując się dobrze rozumianym poczuciem odpowiedzialności, mogą dobrowolnie przestrzegać. Reguły te są tak skonstruowane, aby były odpowiednie dla wszystkich rodzajów mediacji.
Także organizacje, które zrzeszają mediatorów lub świadczą mediacje mogą przyjąć ten kodeks jako obowiązujący. Organizacje te mogą także dostarczać wartościowej informacji, szkolić oceniać i monitorować związane z mediacją zjawiska.
Na potrzeby tego kodeksu mediacja jest definiowana jako każdy proces, w którym dwie lub więcej stron zgodzi się na spotkanie ze stroną trzecią określaną jako „mediator”. Celem takiego spotkania jest pomoc w rozwiązaniu istniejącego między nimi sporu bez uciekania się do orzeczenia sądowego. Tak określony proces, w zależności od specyfiki miejsca występowania, może występować pod różnymi nazwami własnymi.
Przyjęcie tego kodeksu nie może naruszać obowiązującego prawa lub reguł postępowania związanych z wykonywanym zawodem.
Organizacje prowadzące usługi mediacyjne mogą zbudować bardziej rozwinięty kodeks odpowiednio do specyfiki własnego kontekstu lub typu uprawianej mediacji np. mediacji rodzinnej czy konsumenckiej.

1. KOMPETENCJE MEDIATORA I UMAWIANIE SPOTKANIA MEDIACYJNEGO

1.1 Kompetencje
Mediatorzy powinni być kompetentni i dobrze poinformowani w zakresie mediacji. Dotyczy to odpowiedniego treningu i ustawicznego uzupełniania poziomu własnego wyszkolenia edukacji oraz praktykę umiejętności mediacyjnych w zgodzie z wyznaczonymi standardami lub procedurami akredytacyjnymi.

1.2 Spotkanie
Mediator uzgadnia ze stronami odpowiadający im termin mediacji. Zanim mediator podejmie się danej mediacji powinien trafnie ocenic, czy jego poziom przygotowania do prowadzenia danej mediacji jest dla danej sprawy odpowiedni. Jeśli strony mediacji o to poproszą, powinien im zaprezentowac informacje, które taki poziom jego kompetencji potwierdzą.

1.3 Reklama i promocja usług mediacyjnych
Mediator może promować swoje usługi w profesjonalny, uczciwy i godny sposób.

2. NIEZALEŻNOŚĆ I BRAK STRONNICZOŚCI

2.1 Niezależność i neutralność
Mediator nie powinien podejmować czynności mediacyjnych, lub w trwania ich kontynuować, jeśli wcześniej nie zostaną wykluczone wszystkie okoliczności, które mogą naruszać (albo dawać możliwość takiej interpretacji) jego niezależność lub powodować że popada on w konflikt interesów. Obowiązek eliminowania takich okoliczności jest obligatoryjny w trakcie trwania calego procesu mediacji.
Okolicznościami naruszającymi niezależność i neutralność mogą być:
– wszystkie osobiste i/lub biznesowe relacje z jedną ze stron,
– wszystkie finansowe lub inne interesy, bezpośrednio lub pośrednio będące wynikiem prowadzonej mediacji,
– mediator lub pracownik jego firmy wykonywali czynności inne niż mediacyjne w stosunku jednej ze stron.
W takich przypadkach mediator tylko wtedy może podjąć się mediacji lub ją kontynuować jeżeli jest pewny swojej pełnej niezależności i neutralności, w kontekście braku stronniczości, oraz jeśli strony w pełni to zaakceptują.

2.2 Brak stronniczości
Mediator winien zarówno działać jak i dokładać wszelkich starań aby działać nie będąc stronniczym względem którejkolwiek ze stron, powinien być gotów służyć wszystkim stronom w równym stopniu – przy zachowaniu reguł procesu mediacji.

3. UMOWA O PROWADZENIE MEDIACJI, PROCEDURA MEDIACJI, POROZUMIENIA I OPŁATA MEDIACYJNA

3.1 Procedura
Mediator powinien upewnić się, że strony mediacji rozumieją właściwości procesu mediacyjnego oraz rolę mediatora i własną w tym procesie. W szczególności mediator powinien przed rozpoczęciem mediacji zagwarantować, że strony zrozumiały i w sposób wyraźny zgodziły się na warunki umowy mediacyjnej, szczególnie na wszystkie istotne postanowienia tej umowy związane z obowiązkiem zachowania poufności spoczywającym na mediatorze i stronach.
Umowa mediacyjna, na żądanie stron powinna być sporządzona na piśmie.
Mediator powinien prowadzić proces mediacji w należyty sposób , biorąc pod uwagę okoliczności sprawy: uwzględniając możliwość nierównowagi stron, zasady prawne, wszystkie oczekiwania, które mogą wyrazić strony i potrzebę szybkiego zakończenia sprawy.
Strony powinny dobrowolnie zgodzić się z mediatorem co do ustalonych zasad mediacji lub sposobu jej prowadzenia. Jeżeli mediator uzna to za stosowne może rozmawiać ze stronami w oddzielnych pomieszczeniach.

3.2 Bezstronność procesu
Mediator powinien zapewnić każdej ze stron równy udział w zaangażowaniu w procesie mediacji. Jeżeli jest to zasadne mediator powinien poinformować strony, a także może przerwać proces mediacji jeżeli:
– uzna porozumienie, które zostaje zawarte za niewykonalne lub nielegalne, mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy i mieć umiejętności do dokonania takiej oceny lub
– uważa, że kontynuacja procesu mediacji nie doprowadzi do porozumienia.

3.3 Koniec procesu
Mediator powinien podjąć wszystkie kroki zmierzające do zagwarantowania, że każde porozumienie osiągnięte przez strony jest dobrowolne oraz że każda ze stron rozumiem warunki, na których je zawarto. Strony mogą w każdej chwili zrezygnować z mediacji bez podania przyczyny. Na prośbę stron, nie wychodząc poza granice swoich kompetencji, mediator może poinformować strony w jaki sposób maja sformalizować umowę, oraz w jaki sposób mają spowodować, aby zawarte w niej uregulowania mogły być wyegzekwowane.

3.4 Opłaty
Mediator zawsze musi udzielić stronom szczegółowej informacji dotyczącej zasad wynagradzania, które zamierza zastosować. Mediator nie powinien podejmować się prowadzenia mediacji przed zaakceptowaniem przez wszystkie strony uczestniczące w mediacji zasad jego wynagradzania.

4. POUFNOŚĆ
Mediator powinien zachować w tajemnicy informacje uzyskane w procesie mediacji w tym także informacje o miejscu i czasie mediacji, chyba że prawo stanowi inaczej. Także żadna informacja uzyskana od jednej ze stron nie może być ujawniona stronie drugiej bez wyraźnej zgody strony, która tą informację mediatorowi ujawnia chyba, że prawo stanowi inaczej.